Allereerst wil ik jullie allemaal een goed 2018 wensen. Ik weet niet of het officieel nog mag zo laat, maar beter laat dan nooit 😉 . Het is de laatste dagen erg rustig geweest op mijn blog en social media en daar ga ik jullie in deze blog iets over vertellen.
Eerder stoppen met werken dan gepland
Toen ik net zwanger was had ik aangegeven tot en met 36 weken door te willen werken. Ik vond het belangrijker om 12 weken verlof na mijn bevalling te hebben dan 6 weken ervoor. Of het allemaal ging lukken, zeker met de astma klachten etc. dat zag ik dan wel weer. Zo moeilijk zal het toch niet zijn? Oh boy was I wrong…
Eigenwijs blijven volhouden
Vanaf week 29 merkte ik dat het werken al steeds een stukje zwaarder werd. Mijn geest was er nog helemaal bij, maar mijn lichaam niet meer. De astma werd steeds heftiger en ik zit op dat moment op 11 puffen per dag. Mijn stuitje doet zeer en ben gewoon steeds doodop. De longarts was bij controle eind week 31 verbaasd dat ik nog steeds aan het werk was en raadde aan rustiger aan te doen. Hierna heb ik op mijn werk aangegeven vijf weken van te voren te willen stoppen. Ik nam nog een dag extra vrij, waardoor ik uiteindelijk nog maar 9 dagen zou moeten werken tot mijn verlof.
Vlak voor oud en nieuw had ik weer controle bij de verloskundige. Ook die gaf aan dat het beter was om eerder te stoppen en rust te nemen. Eigenwijs als ik ben, wilde ik de laatste 6 dagen die ik nog moest voor mijn verlof gewoon volhouden. Nee, die laatste 6 dagen moet ik nog wel redden zei ik stoer.
Van de verloskundige had ik een bekkenfysio toegewezen gekregen en daar kon ik gelukkig de volgende dag al terecht. Dit was arts nummer drie die zei dat het verstandiger was om te stoppen met werken. De fysio heeft mijn stuitje rechtgezet heeft het linker bekken los gemasseerd. Wauw toen pas merkte ik hoeveel zeer het deed. Die pijn die ik steeds had tijdens vooral het lopen, maar ook zitten, opstaan en liggen kwam dus vanuit mijn bekken. Na de massage voelde ik mij top. De dag erna begon het goed beurs te worden en deed het alleen maar meer zeer.
Toch eerder stoppen
Na een rustig oud en nieuw maakte ik mij dinsdag klaar voor een nieuwe werkdag. Ik ging naar mijn werk en daar aangekomen brak ik helemaal. Ik kon alleen nog maar huilen en voelde gewoon dat ik het niet meer trok. Mijn lichaam deed zeer, ik was moe en kon mijn gedachten er geen moment meer bij houden, maar opgeven dat wilde ik absoluut niet! Ik zat in tweestrijd met mijzelf. Ik voel mij zo schuldig tegenover mijn collega’s, maar ik wist gewoon ik kan niet meer. Na al de adviezen van de artsen die ik had gehad en heb genegeerd moest ik nu voor mijzelf en mijn kindje gaan kiezen. Op mijn werk zagen ze ook duidelijk dat het niet meer ging en ik werd naar huis gestuurd.
Huilend op de automatische piloot ben ik naar huis gereden met een grote mistwolk in mijn hoofd. Ik voelde alsof ik had opgegeven, maar ik wist ook dat dit echt niet meer zo ging. Ik kwam thuis, ben ik bed gaan liggen en heb tot 13.00 geslapen. Toen ik wakker werd had ik allemaal lieve appjes van collega’s, wat mij erg goed deed. De dag erna heb ik nog even contact gehad met mijn werk betreffende de ziekmelding en het verlof.
Mijn verlof is nu officieel 6 weken van te voren ingegaan. Ik had verwacht om mij helemaal euforisch te voelen als ik met verlof zou gaan, maar dat liep dus even anders. Vanaf morgen heb ik officieel verlof en het voelt dus best dubbel omdat ik het niet echt heb kunnen afsluiten. Toch merk ik dat de rust die ik de afgelopen dagen heb gehad mij al veel goeds hebben gedaan. Ik heb minder last van harde buiken en ik gun mijzelf nu ook echt de rust. Nu pas merk ik hoe moe ik echt was.
Aankomende periode op mijn blog
Afgelopen dagen heb ik amper een computer aangeraakt, alleen voor het hoognodige en ik denk dat het de aankomende weken ook nog zo zal zijn. Ik merk dat ik nu totaal geen behoefte heb aan bloggen, online zijn en vooral nog even rust wil. Er staan nog wat blogs klaar om gepubliceerd te worden en deze komen uiteraard wel online, maar nieuwe content zal even op zich wachten. Ik hoop dat jullie dit begrijpen en zo niet, jammer dan 😉 . Ik kies even voor mijzelf en mijn kindje.
Zeker voor jezelf en jullie kindje kiezen hoor! De rest komt later wel een keer. Veel succes met de laatste loodjes ?
Mooi dat je voor jezelf en je kindje hebt gekozen. Doe rustig aan en neem lekker je tijd voor alles!<3
Hoi lieve schat, ik heb tranen in m’n ogen na het lezen van je eerlijke stuk. Wat ben je toch een eigenwijze bikkel dat je zo lang door bent gegaan 😉 Ik ben heel blij dat je nu eindelijk rust hebt genomen. En zo fijn om te lezen dat het je goed doet en dat je dat lichamelijk merkt. Hoe moeilijk het niks-doen ook is, de bevestiging van je lijf dat het goed is maakt het vast makkelijker toch? Heel veel liefde voor jullie 2 xxxxxxx
Ach Lesley,
Je hebt een goed besluit genomen hoor. Zwanger zijn is een aanslag op je lichaam (en geest)! Heel goed dat je aan jezelf en je kindje gedacht hebt. En fijn dat de mensen op je werk, artsen en de verloskundige je een zetje in de goede richting gegeven hebben.
Ik hoop dat je alsnog nu wel kan genieten van de rust in je verlof, het is je gegund. En die blogs, die zien we wel weer een keer verschijnen hoor!
(Zie ik je nog wel de 13e?)
Zet ‘m op met de laatste loodjes ??
Lieverd wat een beslissing. Dapper, maar oh zo verstandig. Het is belangrijk dat je straks genoeg energie hebt om de bevalling te ondergaan. Als je uitgeput je laatste periode van de zwangerschap moet volhouden is niet fijn. Geniet nog even van jullie rust, want straks gaat het feest beginnen. Veel succes! Dikke knuf
Wat heftig meid. 11 pufjes per dag is niet niks! Goed dat je nu voor je zelf en de kleine kiest ♡
Snap dat je het moeilijk vindt om toch naar huis te gaan en toe te geven, maar dat is toch denk ik wel een goede stap geweest om je er aan over te geven. 🙂
Lieve les gelukkig ben je naar huis gestuurd want zelf had je niet snel de keus gemaakt. Naar je lichaam luisteren en t komt allemaal goed het is niet leuk ik voelde me ook zoals jij en je weet hoe ik ben Haha kan nog geen 5 min stilzitten ☺️ Geniet ban je verlof straks krijg je het nog druk zat.
Liefs ??
Wat ben ik blij om die allerlaatste zin te lezen! Wat ben jij een heftige tijd achter de rug. Nu even aan jezelf gaan denken ?
Lijkt me moeilijk om dan toch eerder te stoppen dan gepland, maar goed dat je alsnog voor jezelf hebt gekozen uiteindelijk. Dat is natuurlijk waar het om draait. Succes met de laatste loodjes, doe rustig aan! x
Je kind gaat voor alles! En ik en trots op je dat je ondanks het gevoel dat het niet af is, toch geluisterd hebt naar je lichaam!
Een fijne kraamtijd is je toegewenst!
Nogmaals, take care lieve Lesley 🙂 Lekker relaxen en aan jezelf en je kindje denken 🙂
Wat rot om te horen dat het allemaal anders is gelopen en dat je het lichamelijk echt niet meer trok. Aan de andere kant ben ik blij dat je voor jezelf, je kindje en je lichaam hebt gekozen! Pas goed op jezelf, doe het rustig aan en heel veel succes met deze laatste weken! ♥ Natuurlijk is het logisch dat je nu even niet met bloggen bezig bent. Doe vooral waar jij behoefte aan hebt en geniet van de welverdiende rust.