Ik heb er heel lang niet over durven praten, maar kom er nu toch niet meer onderuit. Afgelopen dinsdag ben ik geopereerd. Ik kreeg een hersteloperatie na mijn bevalling. Ik plaatste er een berichtje over op Instagram en kreeg gelijk veel vragen. Wie a zegt moet ook b zeggen dus hierbij mijn verhaal.

Hersteloperatie na de bevalling

Allereerst, wat is een hersteloperatie na de bevalling? Dit kan voor iedereen anders zijn, in mijn geval komt het erop neer dat het litteken van mijn knip van tijdens de bevalling weer open moest en opnieuw gehecht moest worden. Het hoe/wat/waarom lees je hieronder.

Waarom pas na een jaar?

Toen mijn hechting eruit gehaald was vorig jaar, was het op één punt niet goed dicht. Er werd mij door de verloskundige en (na 6 weken) door de gynaecoloog verteld dat dit punt vanzelf dicht zou gaan. Dat gebeurde uiteindelijk, maar het bleef verschrikkelijk gevoelig. Ze gaven aan, neem hiervoor de tijd het kan even duren voordat het weer normaal aanvoelt. Net als iedereen ben ik ook tussentijds gaan googlen en ook daar werd gezegd, wacht het af het wordt vanzelf beter. Echter dat werd het niet. Na 9 maanden had ik nog steeds erg last en ik had het gevoel alsof de pijn alleen maar erger werd. Ik bracht een bezoek aan de dokter en die stuurde mij gelijk door naar de gynaecoloog.

Het eerste gesprek met de gynaecoloog

De gynaecoloog die mijn bevalling had gedaan en die mij gehecht had was inmiddels niet meer in dienst. Ik kreeg een nieuwe gynaecoloog. Hij bekeek de situatie en gaf aan dat het twee dingen konden zijn. De eerste optie was dat ik last kon hebben van een té gespannen bekkenbodem de tweede optie was dat er in mijn litteken een zenuwknoop bevond. Hij maakte hierbij een hele mooie tekening om het uit te leggen en vertelde dat als er tijdens de knip van de bevalling een zenuw doorgeknipt wordt, dat het kan zijn dat dit niet normaal geneest maar een zenuwkluwen wordt. Wat inhoudt dat het een opeenhoping/knoop is van zenuwen die wanneer je het op welke manier dan ook aanraakt voor zenuwpijn zorgt. Hier kun je helaas niks anders aan doen, dan het hele litteken weer open halen en opnieuw laten hechten. Ik grapte nog tegen de dokter of ze dit niet gelijk bij een tweede bevalling konden ‘repareren’ helaas doen ze dat niet. Als ik er nu last van had moest ik er nu wat aan doen. Ik hoopte dat het optie één was en ik er met fysio vanaf kon komen. Echter had ik zelf wel een voorgevoel dat dat niet het geval was.

Door naar de bekken fysiotherapeut

En zo belandde ik eerst weer bij de fysio, waar ik ook tijdens mijn zwangerschap veel geweest was voor bekkeninstabiliteit. Tijdens het eerste consult kreeg ik een hele vragenlijst. Of ik wel eens last had met plassen, dat ik mijn ontlasting niet meer op kon houden etc. Ik had verder dan de pijn geen andere klachten dus gaf zij toen gelijk al aan dat ze dacht dat het niks te maken had met een gespannen bekkenbodem. Het volgende consult stond gepland en daarin zou ze inwendig onderzoek gaan doen. Die week erna kwam ik terug voor het inwendig onderzoek en binnen 10 minuten stond ik weer buiten. Het was helaas geen gespannen bekkenbodem, maar ze voelt het direct al, een zenuwknoop in mijn litteken. Ze heeft het mij zelf ook laten voelen en hij is bij mij net een tikkie groter dan een speldenkop. Dat zo iets kleins voor zoveel irritatie/pijn kan zorgen.

Er is maar één optie

Mijn fysiotherapeut had contact met mijn gynaecoloog over de zenuwknoop. Ik had met hem nog een afspraak staan en daarin werd gelijk alles doorgesproken voor de operatie. Ik dacht dat kan wel onder plaatselijke verdoving. Mooi niet dus, narcose werd het. Hij vertelde mij gelijk al dat de operatie heel erg pijnlijk zou zijn en dat ik het echt niet moest onderschatten. Het openhalen van het litteken is al pijnlijk en je hebt geen ‘geluks’ hormonen meer in je lichaam zitten die je na een bevalling wel hebt. Voor het herstel moet je erop rekenen dat je 2-3 weken niet mag werken en de eerste 6 weken mag je eigenlijk vrij weinig. Niet sporten, niet fietsen, niet zwemmen, het liefst niet tillen en je moet veel rust nemen. Hierdoor ging ik nog wel even twijfelen of ik het wel moest doen. Toch heb ik doorgezet en de operatie werd gepland.

Praten over deze hersteloperatie

Ik heb het heel lang voor mij gehouden en wilde het eigenlijk tegen niemand zeggen. Eigenlijk schaamde ik mij er nogal voor. Tot ik merkte dat als ik het wel vertelde, mensen er oprecht in geïnteresseerd waren, het niet raar vonden en er veel andere vrouwen ook over mee konden praten. Er zijn veel meer vrouwen die nog steeds pijn hebben na een bevalling dan ik dacht. Er is alleen weinig over bekend waardoor je het idee hebt alsof je alleen op de wereld bent op dat gebied. Natuurlijk had ik niet gedacht dat ik weer 100% hetzelfde zou worden na mijn bevalling. Dat is naar mijn idee ook niet mogelijk, er is in je lichaam toch een hele hoop gebeurd. Ik had alleen niet gedacht dat ik blijvend pijn zou hebben met bepaalde handelingen en tijdens de seks. Bij mij voelde dit dus als zenuwpijn. Op het moment dat ik seks had of als ik bepaalde bewegingen maakte dan kreeg ik vanuit mijn litteken zenuwpijn. Ik kan je zeggen dit is geen fijn gevoel en trekt helemaal door. Pijn hebben is niet nodig en daarvoor zijn de hersteloperaties uitgevonden! Als je na een half jaar nog steeds blijvende pijn hebben tijdens de seks, met bukken, fietsen of iets anders, schaam je niet en maak gewoon een afspraak met een gynaecoloog.

Mijn herstel

De operatie is goed gegaan. Voor zover je daar nu al iets over kan zeggen 😉 . Ik zal toch het herstel van de wond moeten afwachten om te zien of de operatie het gewenste resultaat heeft. Was het pijnlijk? Ja dat was het en is het nog steeds. Het voelt een beetje alsof ik net weer bevallen ben. Het zwaarste is denk ik nog wel dat ik Mimi niet kan oppakken. Ze begrijpt dat niet en begint te huilen. Natuurlijk knuffelen we wel, maar het uit bed pakken, in haar stoel zetten etc kan ik nu niet. Rust nemen vind ik zelf ook moeilijk, maar ik heb al gemerkt dat mijn lichaam mij vanzelf weer tot de orde roept.

Mocht ik nog iets vergeten zijn en je nog vragen hebben, laat het even weten hieronder of in een privébericht dan kan ik ze beantwoorden 🙂 Ik ben uiteraard geen dokter en dit verhaal is geschreven vanuit mijn eigen ervaring.

Lees ook de blog over hoe ik het herstellen van deze hersteloperatie ervaren heb.

Vind je dit een leuke blog? Pin hem gerust op Pinterest!