Ik kreeg een achterwandplastiek om mijn achterwandverzakking te verhelpen

Let op deze blog beschrijft ook uitgebreid de klachten die ik had door de verzakking voor de operatie. Dit kan voor sommige teveel van het goede zijn 😉 

Na de bevalling van mijn zoontje liep ik rond met een aantal klachten. Doordat hij een huilbaby was heb ik mezelf in het begin echt weggecijferd en hoopte ik dat het uiteindelijk vanzelf wel weg zou gaan. Toen hij net iets ouder dan twee jaar was en het beter met hem ging, heb ik tijdens het maken van een uitstrijkje toch een verwijzing aangevraagd naar de gynaecoloog.

Het is een beetje gênant om hierover te praten, maar ik vind het wel belangrijk om mijn ervaring te delen voor de dames die ook met deze problemen rondlopen of deze operatie nog moeten ondergaan. Toen ik wist dat ik hieraan geopereerd zou worden kwam ik weinig ervaringsverhalen tegen en dat maakte het extra spannend voor mij. Ik hoop dat ik je met dit verhaal kan laten zien dat de operatie jou ook kan helpen om jouw klachten te laten verminderen/doen verdwijnen.

Hoe wist ik dat ik een verzakking had?

Voor mij was het grootste probleem het hebben van ontlasting. Plassen ging goed daar had ik geen problemen mee, maar poepen was sinds mijn tweede bevalling drama. De darm was verzakt waardoor hij niet meer goed aansloot op mijn anus. Hierdoor was er een soort van holle ruimte ontstaan waar de ontlasting in bleef hangen. Het duurde dus of heel lang voordat het eruit kwam, of lukte alleen met “hulp”, of het kwam eruit vliegen en dan bleef het “lekken”. Ja zoals ik al zei geen smakelijk praatje, maar hierdoor voelde ik mij ook wel erg onzeker.
Ook vaginaal merkte ik het. De achterwand was te slap waardoor de darm ook die kant op ging. Eigenlijk alle kanten op behalve de plek waar hij hoorde te zitten. De verzakking die ik had was dus een achterwandverzakking.

Bekkenpijn door de verzakking

Ik kon na mijn bevalling niet meer sporten omdat mijn lichaam te instabiel geworden was. Ook wandelen was een uitdaging. Het was de enige “sport” die ik van de fysio mocht doen. Ik probeerde het op te bouwen, maar steeds viel ik weer terug. Ik had veel last van bekkenpijn en pijn in mijn liezen. Hiervoor ben ik vaak bij de fysio geweest, maar nooit had ik gedacht dat het door de verzakking zou komen. Later bleek dat dit weldegelijk één van de klachten is.

Onderzoek bij de gynaecoloog

In eerste instantie vond de gynaecoloog dat het wel mee viel, hij bekeek het vanaf de vagina. Ik kreeg van hem een defecografie om vast te stellen wat er nu daadwerkelijk aan de hand was. Dit is een darmonderzoek. Hierbij drink je contrastvloeistof (een soort papje) waardoor je darmen zichtbaar zijn op een röntgenfoto of in mijn geval een röntgenfilmpje. Hierop was uiteindelijk duidelijk te zien dat er door de bevalling een soort holle ruimte was ontstaan waar mijn darmen inzakte. Dit zorgde voor de klachten die ik hierboven opgenoemd heb.

De gynaecoloog vertelde dat het operatief verholpen kon worden, maar dat het een operatie was met een lang herstel. Het is lastig in te beelden, maar ik wilde dolgraag van deze klachten af dus dan moest ik dat herstel maar voor lief nemen. Of 1,5-3 maanden herstel en daarna geen klachten meer of mijn hele leven hiermee blijven lopen. De keus was voor mij makkelijk.

de operatie van mijn verzakking

Bij een verzakkingsoperatie kun je tegenwoordig kiezen voor een ruggenprik of onder narcose. Ik koos voor de narcose. Ik moest eind van de ochtend nuchter melden voor de operatie. Deze stond gepland voor 14.00. Uiteindelijk werd ik half drie opgehaald en ik ben rond 15.00 geopereerd. De operatie zelf duurt niet zo heel erg lang, maximaal een uur. Tijdens deze operatie hebben ze de uitstulpingen bij mijn anus die hierdoor waren ontstaan ook gelijk operatief verwijderd.

Vaak moet je een nachtje blijven na deze operatie omdat je ook een katheter krijgt. Omdat ik deze uiteindelijk niet gekregen heb en ik zelf kon plassen na de operatie mocht ik diezelfde avond nog naar huis. De autorit was vrij pijnlijk, dus ik was heel blij dat ik uiteindelijk thuis in bed lag.

Het herstel van een achterwandplastiek

Dan ben je thuis en begint het herstel. Voordat je naar huis gaat, krijg je nog een aantal leefregels mee. Die heb je voor de operatie ook al toegestuurd gekregen ter informatie.

• de eerste 3-4 weken niet auto rijden;
• na 3-4 weken mag je het wandelen opbouwen tot 30 minuten per dag;
• de eerste 6 weken mag je niet bukken, rekken, strekken;
• in de eerste 6 weken mag je niet zwaarder tillen dan 2 kg. Het liefst zo min mogelijk;
• na deze eerste 6 weken mag je tot 3 maanden niet meer tillen dan 10 kg;
• eerste 6 weken na de operatie geen seks

Na ongeveer 6 weken krijg je controle. In de tussentijd kun je als er wat is contact opnemen met het ziekenhuis.

Krijg je na de operatie weer ontlasting, dan mag je niet persen, wachten tot het vanzelf komt. Door het persen kan de verzakking opnieuw ontstaan. Dat is in het begin heel erg wennen en je moet echt de tijd nemen, maar uiteindelijk went het vanzelf.

Mijn ervaring met het herstel van mijn verzakking

De dokter had zeker gelijk toen hij zei dat het herstel zwaar was. Ik had mij erop ingesteld, maar ook wel in vergist. De eerste week kon ik echt helemaal niets, de tweede week ook nog niet veel. Na de derde week ging het beter, maar wat je dan kunt is echt nog weinig en alles is snel teveel.

Zo ook de eerste keer wandelen. Ik dacht o dat doe ik wel even, maar toen ik aan de overkant van de straat kwam, was het al te ver. Je moet het heel langzaam opbouwen en echt niet door de pijn heen willen bijten. Ik ben op een gegeven moment iets meer in huis gaan bewegen om het zo langzaam op te bouwen.

Ook het niet tillen was echt even wennen. Ik moest nu echt om hulp vragen dat is voor mij heel lastig. Ik heb gelukkig veel hulp gekregen ook met onze kindjes. Want zeg maar eens tegen een kindje van 3 dat hij ineens rustig aan moet doen met mama of dat mama hem niet meer kan optillen, in zijn stoel kan zetten, in zijn bed kan helpen etc. Dat is heel moeilijk.

Tijdens het herstel zijn er dan ook flink wat tranen over mijn wangen gerold. Ik heb uiteindelijk 6 weken niet gewerkt en ben het daarna weer langzaam op gaan bouwen.

Een half jaar verder

We zijn inmiddels een half jaar verder. En ik ben echt superblij dat ik deze operatie gehad heb. Ondanks dat het herstel zwaar was heb ik er ook veel van geleerd en eindelijk eens mijn rust genomen.

Ik heb geen van de bovenstaande klachten meer sinds dat ik hersteld ben en ben daar zo blij mee. Het maakt mij niet meer onzeker en het belangrijkste: ik ben van de pijn af.

Vanaf januari ben ik weer begonnen met sporten nadat ik een controleafspraak heb gehad bij de fysio. Ik heb overlegd met haar wat wel en niet mag. Ik doe het nu op mijn tempo en luister hierbij ook echt goed naar mijn lichaam. Ik ben weer aan het wandelen, begonnen met zwemmen en doe workouts vanaf YouTube voor de televisie. In mijn eigen tempo en wanneer ik zelf wil. Het streven is vooral sterker worden en conditie opbouwen. Ik merk dat het echt de goede kant op gaat. Het gaat me echt een stuk gemakkelijker af zonder die pijn, ondanks dat ik nog steeds wel een beetje onzeker ben dat ik snel te ver ga. Stapje voor stapje en ik kom er wel.

De kilo’s die ik was aangekomen na de operatie door het niet kunnen bewegen en daardoor frustratie eten 😉 ben ik inmiddels ook weer kwijt. Al met al een geslaagde operatie en ik ben blij dat ik hiervoor gekozen heb.

Heb jij klachten over gehouden na je bevalling?

Na mijn eerst bevalling heb ik ook een hersteloperatie gehad na de bevalling in verband met een zenuwknoop in de geplaatste hechting. Dit heb ik ook uitgebreid beschreven in een blog (zie de link hierboven)